Lifestyle NWS Business Lady: Simone Rommelaars
Voor de rubriek Lifestyle NWS Business Lady interviewen wij een aantal inspirerende jonge, talentvolle en sophisticated Nederlandse business ladies over hun weg naar succes. Twee weken terug was het de beurt aan Linda Botter. Deze week spraken wij met Simone Rommelaars!
Ploeteren, vallen en weer opstaan
One day you’re in, the next day you’re out. De modewereld is meedogenloos. Het is ploeteren. Vallen en weer opstaan. Van seksistische machomannen tot vrouwen die elkaar niets gunnen, Simone Rommelaars kent inmiddels het klappen van de zweep. Als head designer staat ze nu al zeven jaar aan het roer van de vrouwenlijn van Garcia Jeans. ‘Dat heeft dat knip en plak meisje uit Tilburg toch mooi geflikt!’ Haar pittige weg naar succes en een kijkje in de keuken van de spijkerharde kledingindustrie.
Knip en plak meisje
‘Als kind was ik altijd aan het pielen, een typisch knip en plak meisje. Voor mijn barbies bedacht ik geen romantische verhaallijnen, ik kleedde ze alleen aan en uit. Hadden ze in de doos nog een jurkje aan, eenmaal uitgepakt maakte ik daar een broek van die ik daarna weer omtoverde tot tulband. School vond ik niet zo interessant, ik moest iets met mijn handen doen.’
Van fouten maken leer je het meest
Na de mavo volgt Simone een driejarige opleiding aan de modevakschool in haar woonplaats Tilburg. ‘Daar ontdekte ik dat school best boeiend kon zijn, zolang ik maar iets deed wat ik echt leuk vond.’ Ze vertrekt naar Amsterdam om door te studeren aan de Charles Montaigne-academie (nu het Amsterdam Fashion Institute), een zware opleiding waar elk studiejaar 50% van de studenten afvalt. ‘Daar werd ik voor het eerst geconfronteerd met de hardheid van de modewereld. Je bent 24/7 bezig met creëren, als die creaties dan worden afgefikt door de docenten doet dat pijn. Sommige leerlingen konden die druk niet aan, anderen wisten het van zich af te schudden en door te gaan. Ik heb mezelf in die periode ontzettend goed leren kennen. Die docenten zijn er echt niet om je te pesten, ze willen je iets leren. En van op je bek gaan, fouten maken en weer opstaan leer je nog het meest.’
‘Lef en ballen’
In het derde jaar weet ze een gewilde stageplek te bemachtigen bij de Cosmopolitan waar ze de styling van de modeproducties mag verzorgen. ‘Liep ik ineens rond op de Paris Fashion Week! Een droomstage was het.’ Na vier jaar verlaat ze de opleiding met een diploma, een freelance contract bij Cosmopolitan ‘en lef en ballen!’
Modemeisje met een Master
Terwijl ze flink bijklust als stylist voor onder andere de Cosmopolitan, rondt ze in Arnhem ook nog een masteropleiding Mode, Vormgeving en Strategie af. ‘Van dat knip en plak meisje met haar mavo naar een modemeisje met een Master! Man, wat was ik trots op mezelf. Inmiddels kon ik de hele wereld aan. Dacht ik.’
Ommekeer
‘Ik verdiende hartstikke goed en deed topklussen voor mooie modemerken. Tijdens die shoots was ik meestal omringd door slablaadjes etende modellen en arrogante fotografen. Tot ik een keer gevraagd werd voor een reportage over asielzoekers. Aan mij de taak om een aantal vrouwen met een behoorlijk heftig verleden in iets moois te steken. Ik zag die dames helemaal opbloeien. Die dag is voor mij een ommekeer geweest. Ik wilde geen stylist meer zijn die alleen maar perfecte plaatjes creëerde, ik wilde iets creëren waarvan alle vrouwen een goed gevoel kregen.’
Monsterlijk werkschema
Gedreven door dit nieuwe inzicht scoorde ze al snel een baan als designer voor een sieradenmerk. ‘Ik was als 23-jarige verantwoordelijk voor zowel de designs als de productie. Ik stapte op het vliegtuig naar het Midden Oosten om daar in steenkolen Engels het productieproces aan te sturen, liep een week later rond op de stoffenbeurs in Parijs en gaf vervolgens een collectiepresentatie in de Bijenkorf. Op papier een fantastisch avontuur maar na 12 maanden moest ik de stekker eruit trekken. Mijn werkschema was monsterlijk en de baas had losse handjes. Ik was compleet opgebrand. Een hoop mensen dromen ervan om iets te doen in de mode en voor die ene die doorbreekt zijn er negen anderen die falen. Ik wilde zo graag slagen! Ik ben daarin te ver gegaan.’
Gouden tijden
Ze was even helemaal klaar met de modewereld en ging aan de slag als creatief strateeg bij een reclamebureau. ‘Het waren gouden tijden. Ik werkte voor een hip bureau, vloog de hele wereld over, mocht samenwerken met de tofste merken en ging in het weekend los in Club NL. Toch begon het na een paar jaar weer te kriebelen. Als ik ooit nog terug de mode in wilde dan moest dat nu.’
Snotneus
Ze had die knoop nog niet doorgehakt of Mexx bood haar een managementfunctie aan op hun designafdeling. ‘Ik was 27 toen, nog steeds een snotneus, en gaf ineens leiding aan dames van 30 plus die al jaren voor het bedrijf werkten. Dat werd niet gepikt. Na een half jaar kreeg ik te horen dat de dames niet meer met me wilden werken, ik kon vertrekken.’ Net terug in de mode en weer een dreun te verduren… ‘Opkrabbelen en weer doorgaan!’
Zwangerschapsverlof
Na Mexx volgde een baan als casual designer bij Miss Etam. ‘Ik heb daar 3,5 jaar gewerkt. En in die tijd ben ik ook moeder geworden van een prachtig kereltje. Maar terwijl ik met zwangerschapsverlof was, bleek iemand anders de verantwoordelijkheid te hebben gekregen over de casual kledinglijn en mocht ik me bij terugkomst alleen nog ontfermen over de blousejes.’ Lachend: ‘Had ik al gezegd dat de modewereld best hard kan zijn? Anyhow, ik heb diezelfde dag nog ontslag genomen. Doei!’
Gretigheid
Ploeteren, vallen en weer opstaan, het cv van Simone in een notendop. ‘Ondanks tegenslagen, ben ik altijd open blijven staan voor nieuwe avonturen. Als je die gretigheid weet te behouden, tegenvallers van je af kunt schudden en wilt blijven leren, dan komt er altijd wel weer iets op je pad.’ Ze heeft nu eindelijk haar plekje gevonden in de kledingindustrie en werkt al zeven jaar lang voor Garcia Jeans.
Super coole shit
‘Ik word hier elke dag weer uitgedaagd. Het bedrijf is ontzettend aan het groeien en ik groei mee. Dat laatste heb ik voornamelijk te danken aan het team dat ik om me heen heb verzameld. Geen ellebogenwerk, ego’s en catfights maar een club mensen die het beste in elkaar naar boven haalt en alleen maar super coole shit met elkaar wil maken. “Ego’s doen we hier niet aan”, stond laatst nog in een vacaturetekst van Garcia Jeans. En zo is het maar net!’
Vijftig kilo overgewicht en een hoofd vol ideeën
Garcia Jeans is in meer dan 20 landen te koop en Simone is verantwoordelijk voor maar liefst tien nieuwe damescollecties per jaar. ‘Om inspiratie op te doen reis ik meerdere malen per jaar af naar steden als Milaan, Parijs, Londen, Tokyo, Hong Kong, Antwerpen, Amsterdam of zelfs Tilburg. Ik blader door blogs en magazines, struin marktjes af, maak stiekem foto’s van vrouwen op straat in mooie outfits, ga op zoek naar dat perfecte patroontje, die perfecte knoop, een mooi papiertje, steentjes, die waanzinnige kleur stof. Ik verzamel allerlei puzzelstukjes die samen de basis vormen voor een nieuwe collectie. Na een weekje verplicht shoppen vlieg ik met vijftig kilo overgewicht en een hoofd vol ideeën terug.’
Clash tussen stoerheid en vrouwelijkheid
Ondanks al die verschillende collecties blijft de basis altijd hetzelfde. ‘Ik probeer in elke collectie een brug te slaan tussen de moderne vrouw en de denim chick. Denim is onze core business en daar haal ik heel veel inspiratie uit. Maar ik wil vrouwen die denim minded zijn wel op een vrouwelijke en sexy manier neerzetten. Dat is iedere keer weer een uitdaging. Ik ben altijd op zoek naar de clash tussen stoerheid en vrouwelijkheid. Dat zie je ook aan de combinaties die tijdens onze shows over de catwalk komen. Denk bijvoorbeeld aan een pencil skirt met een oversized denim blouse. Helemaal hot deze zomer.’
Champagne?
Ze stuurt een team van zes mensen aan, vliegt van hot naar her en is ook nog moeder van twee kereltjes van 9 en 4. ‘Ik heb een fantastisch leven! Maar ik zou liegen als het soms niet ook een beetje zwaar is. Dat televisieprogramma van een tijdje terug, Modemeisjes met een Missie, daar moest ik hard om lachen. Een modelabel op poten zetten terwijl je lekker aan de champagne zit? I wish! Ik werk regelmatig van negen uur ’s ochtends tot twaalf uur ’s nachts. Ik breng de jongens elke ochtend naar school maar ik kan ze helaas niet elke avond naar bed brengen. Zonder mijn partner Frank zou ik het allemaal niet kunnen bolwerken.’
Be as you are
‘Waar ik mezelf over vijf jaar zie? Zolang ik vrolijk thuis blijf komen en ook nog genoeg energie over hou voor mijn man en kinderen gaan we wat mij betreft gewoon nog jaren door! Een ding is zeker: in de modewereld is niets zeker. Just be as you are en volg je hart! Dan komt het altijd goed.’
